Open Brief Aan De Hogere Gordels doorJean-Maurice-Huard
Dit artikel werd gepubliceerd in februari 2001 en wordt hier gepresenteerd als een mogelijkheid voor elke hogere gordel die vooruitgang wil boeken op zijn persoonlijke pad.
Enkele fragmenten:
– Vermits een van jullie me zeer terecht de opmerking maakte: “Waarom hierover praten met ons die trouw aanwezig zijn terwijl het de anderen, de afwezigen, zijn die het zouden moeten horen”
– Natuurlijk moet men in het begin zijn spieren, zijn evenwichtsgevoel, zijn coördinatie en zijn snelheid ontwikkelen. Natuurlijk moet men een minimum aantal bewegingen leren die de bagage van de school vormen, maar daarna, na de blauwe band, meer nog bij de zwarte band en bij de 2de dan, komt het erop aan te veranderen. Er is niet langer-sprake van harder of vlugger te slaan met meer spieren, van meer kata’s te kennen, de benen of de armen meer te buigen, maar van de middelen te vinden om zich te metamorfoseren, uit de cocon te komen. Het is een zeer moeilijke taak.
– Weer tot zichzelf komen, is de “kiaï” (ki-aï). Als men zeer sterk uitademt, bijvoorbeeld bij het
schreeuwen tijdens een slag, kan men onmogelijk aan iets anders denken. Geen sprake dus van opwinding, agressiviteit, trance of vervoering. Men moet wennen aan het helemaal betrokken zijn bij wat men doet.
Onnodig ook al zijn spieren te spannen of te trachten indruk te maken; het gaat om persoonlijk
engagement en niet om fysieke inspanning
Karate van Yoshikazu KAMIGAITO Sensei ( eerste deel )
door Jean-Maurice HUARD
Deel 1
We beelden ons in dat het bestaan van de wereld plaatsvond wanneer onze ogen zich geopend hebben. We hebben de indruk de wereld geschapen te hebben door bewust te worden van haar bestaan; anders gezegd, dat het met name ons bewustzijn is dat haar leven heeft gegeven; of ook, dat de wereld geen verleden had vóór ons en dat ze geen betekenis had totdat we ze konden begrijpen.
Dat geldt ook voor karate: het leek me maar te bestaan vanaf de dag dat ik ze ontdekt, beoefend en overdacht heb. De rest had en heeft nog steeds geen betekenis; het is een chaos van haatgevoelens, wedijver en machtsstrijden tussen scholen, stijlen, personaliteiten en belangen.
De geschiedenis van onze groepen is begonnen net voor ik begon. Ik ben er eerder een bevoorrecht getuige van dan een echte acteur in. Later heb ik niet de rol gespeeld die men zich ingebeeld heeft. Het gerucht heeft de ronde gedaan dat ik naar Japan ben geweest om een Meester te zoeken die de twisten tussen de groepen kon bedaren en een richting kon geven aan ons werk. Welnu, ik ben zelfs niet de eerste persoon die een ontmoeting heeft gehad met Meester Kamigaito, ik ben hem niet gaan halen in Japan, noch aan de luchthaven. De serieuze student die ik toen was, broste geen lessen, zelfs niet voor een gebeurtenis van een dergelijk belang. Het leek me dat mijn plaats niet daar was.
Maar legenden worden even snel geboren als geruchten; we verlangen naar het wonderlijke…
Volledig artikel deel 1, klik hieronder downloaden ( Téléchargez ):
Karate van Yoshikazu KAMIGAITO Sensei ( tweede deel )
door Jean-Maurice HUARD
Tweede deel
Tijdens Karnaval werd er intensief getraind. Sinds de aanvang van onze karatestudie was deze formule al toegepast, zodat we er al een zekere ervaring mee hadden. Ik was zeer verbaasd de Meester te horen zeggen dat hij zich al te oud vond voor dergelijke inspanningen. Nu vraag ik me af of hij toen niet een beetje neerslachtig was. Hij sprak veel over de dood. Ook hield hij ons op afstand. Ik vroeg me af hoe we zijn vertrouwen konden winnen.
Deze Karnavaltraining werd een mislukking. Niets vond genade in de ogen van de Meester. Op technisch vlak bestonden de trainingen, tenminste toch in het begin, uit een herhaling van de basistechnieken: de Kihon.
Aan de Katas werd er ook veel belang gehecht.
Maar, voor zover ik me kan herinneren, apprecieerde de Meester onze manier van vechten nauwelijks en ik meen hem toen reeds ons egocentrisme en de nood om het Ego op te geven te hebben horen benadrukken.
Niettemin had hij geen echt plan volgens welk hij les gaf; alsof hij aftastend de beste manier zocht om ons te doen begrijpen wat hij ons wou zeggen: wat waren het doel en de mogelijkheden van Karate? Wat waren de redenen om Karate te beoefenen in Japan? Wat waren de verschillen tussen de Japanse en Europese werkwijzen?
Maar ook: wat is het verschil tussen Japanners en Europeanen? Wat is de invloed van de taal? Is er een verschil tussen essentiële zaken en details? Bestaan er zelfs details?
….
Volledig artikel deel 2, klik hieronder downloaden ( Téléchargez ):
Karate van Yoshikazu KAMIGAITO Sensei ( derde deel )
door Jean-Maurice HUARD
Derde deel
In deze periode van aarzelend zoeken liet Meester Kamigaito ons verschillende technieken uitproberen. Van toen dateren de bewegingen van het Nippon Kempo, de kennismaking met Sanchin en Tenshô Katas, het uitproberen van Sei-en-chin, het gebruik van de houdingen en de basisoefeningen van Sumo, de ontwijking met behulp van Kaïshin, die hij gebruikte om ons nog eens, tot onze grote schade en schande, te bewijzen dat wij niets wisten.
Hij had het over Seiran en Sôran, verschillende ontwijkingen als Tesabaki, Ashisabaki en Taisabaki; over de diepgang van de traditionele Japanse kunsten in tegenstelling met de uitgebreidheid van de Chinese kunsten; over de schande veroorzaakt door het eclectisme in de technieken van het vechten; over de vergeleken mentaliteit (de Vlamingen hadden meer kansen dan de Walen daar zij meer gemeenschapsgevoel hadden). Hij liet ons het onderscheid zien tussen vrij vechten en competitie vechten – wat ik me pas na vele jaren zou realiseren – in één woord hij liet ons vele dingen inzien waarvan we het bestaan niet eens hadden vermoed.
Het gebrek aan inzet op de Makiwara verbaasde hem ten zeerste. Wanneer hij ons bezig zag, had hij al vlug begrepen dat wij absoluut niet trainden op de Makiwara, dat wij dachten dat dit niet nodig te hebben wat in de ogen van de Japanners vanzelfsprekend leek; dat vond hij nu eens echt extravagant; dit bewees dat het gemeenschapsgevoel ons ontbrak, anders gezegd het zou nooit in het gedacht gekomen zijn van een japanner voor wie het oefenen op de Makiwara onontbeerlijk is.
… word vervolgd
Volledig artikel deel 3, klik hieronder downloaden ( Téléchargez ):
Karate van Yoshikazu KAMIGAITO Sensei (vierde deel )
door Jean-Maurice HUARD
Vierde deel
De examens
Na jaren van zelfonderricht hadden wij nood aan een meester… vooral voor het afleggen van examens en het toekennen van de graden die wij na lange trainingssessies meenden te verdienen.
Wij vroegen dadelijk naar het examenprogramma: wat moest je kennen om een bepaalde gordel te krijgen?
Het is intussen welbekend hoe zeer de Meester dergelijke vragen ontweek. Een duidelijk antwoord gaf hij nooit. Wij waren wel verplicht examens af te leggen zonder goed te weten wat er van ons verwacht werd.
Volgens Kôda hadden wij het systeem van de Hogescholen : zoveel maanden met die gordel en die technieken gaven recht op een promotie; zoveel maanden wou natuurlijk ook zeggen: zoveel bijdragen. Eigenlijk betekende het dat diegene die bijdroeg tot het voortbestaan van de school, graden kreeg in functie van zijn bijdrage.
Meester Kamigaito zag het volledig anders: “wat goed is, is goed, en elk krijgt de graad die overeenstemt met zijn niveau”, hoe lang hij ook getraind heeft.
Volledig artikel deel 4, klik hieronder downloaden ( Téléchargez ):
Karate van Yoshikazu KAMIGAITO Sensei (vijfde deel )
door Jean-Maurice HUARD
Vierde deel en einde
De Nippon Kempo
Op een avond, na de episode van Sei-en- chin, toonde Meester Kamigaito ons nieuwe oefeningen waarbij we het tegenovergestelde moesten doen van wat we tot dan toe hadden geleerd, tenminste zo leek het ons. In plaats van zeer laag op de voeten te blijven, hield hij de benen nauwelijks gebogen; hij bleef volledig ontspannen, wat duidelijker naar voor kwam dan in de Karate bewegingen. De lichaamsbewegingen leken soepel en dikwijls ongewoon, maar vermits de Meester ons in het ongewisse liet, dachten we nog altijd dat het om Karate ging. Na de opwarmingsepisodes, de manier van groeten en de tamelijke karakterloosheid van de Karate, dachten we dat we hier te doen hadden met een dissident of een ketter.
Maar vermits er geen andere uitweg was (er waren geen andere japanners beschikbaar) begonnen we te oefenen, zonder te weten waartoe het diende. Dit was de eerste mijlpaal ons opgelegd door de Meester. Daar we alles wat er ons was bijgebracht compileerden herhaalde ik iedere avond wat de Meester ons had geleerd, zodat dit me nog heel levendig is bijgebleven. Deze studie duurde verschillende maanden en werd daarna door de Meester volledig verlaten.
….
Volledig artikel deel 5, klik hieronder downloaden ( Téléchargez ):
Opwarmen
Door Dr Jean-Maurice HUARD
In alle Karateclubs staat een bezoeker altijd versteld van de duur van de warming-up. Heel vaak begint de Karate-les met een solide gymnastiek die hem met bewondering vult: het is zeer compleet, consistent; het geeft spier, flexibiliteit, goede fysieke conditie, het zorgt ervoor dat alle gewrichten werken; en het doet vaak pijn, wat de oude masochistische jansenist vleit die in ons westerse geweten slaapt…
Volledig artikel, klik hieronder downloaden ( Téléchargez ):
Meester YOSHIKAZU KAMIGAITO Sensei
WADO-RYU KARATE ZONDER FRANJE
De komst van een jonge meester
Meester Kojima (7dedan van Karate, 6de dan van Kendo), een leraar die naar Luik kwam om een dissertatie in toegepaste economie uit te voeren, wordt unaniem beschouwd als de stichter van Wado-Ryu in België…
Volledig artikel, klik hieronder downloaden ( Téléchargez ):
‘Meester’ en leerling.
In zijn boek ‘Zen in de Kunst van het Boogschieten’ stelt Herrigel1 dat in de traditionele Japanse kunsten aan de leerling drie voorwaarden worden gesteld: goede manieren, een grote liefde voor de kunst die hij beoefent, en een grote eerbied voor de persoon die hij als meester koos. Deze laatste staat ‘boven alle kritiek’ (sic). Vooral dat laatste punt ligt in de Westerse samenleving niet gemakkelijk.
In dat verband heeft Mijnheer Kamigaito het in zijn boek Wado2 over de dubbele schok die hij ervaarde toen hij voor eerst in België aankwam. De eerste was toen hij ons rare dingen zag doen die we karate noemden maar die niets gemeen hadden met wat hij had geleerd. En de tweede toen hij merkte wat er van de Japanse meesters in Europa was geworden. Zij waren, de een al meer dan de andere, , al na korte tijd gestikt door wat hij ‘een gebrek aan noodzakelijke zuurstof’ noemde. Wat wilde hij daar in hemelsnaam mee zeggen?…
Volledig artikel, klik hieronder downloaden ( Téléchargez ):
BUDO EN KRIJGSKUNSTEN
Door Jean-Maurice HUARD
Rond de 16de eeuw, bij het begin van de Tokugawa Période, kwam Japan uit een reeks vreselijke burgeroorlogen ; het land snakte naar vrede. De politieke macht nam zeer strenge maatregelen om het terugkeren van geweld te vermijden. Het gebruik van wapens werd zeer streng gereglementeerd. Enkel militairen hadden het recht wapens te dragen, in zeer uitzonderlijke gevallen.
De samenleving werd eveneens zeer strikt ingedeeld in vijf klassen: de adel, de militairen, de handelaars, de ambachtslui en de boeren. Men kan er de kastenlozen aan toevoegen, de “etas” die men nu de « burakumin » ( 部落民 ) noemt ( bij overweging, deze klasse van uitgesloten bestaat in alle beschavingen)….
Volledig artikel, klik hieronder downloaden ( Téléchargez ):
Makiwara
Karate kan alleen aangeleerd worden met vallen en opstaan. De training in de dôjô vormt slechts een gering deel van de arbeid. Dikwijls beperkt men zich tot het trainen met partner omdat het de enige gelegenheid is een gevechtssituatie na te bootsen. De enige mogelijkheid echter om hierin resultaat te behalen ligt in een volgehouden individuele training.
Daarom precies hebben onze voorgangers leermethodes ontwikkeld als bijvoorbeeld de Katas en de Makiwara.
Jullie hebben al kunnen vaststellen hoe solide en massief de slagen van de ouderen en zeker van de oude meesters zijn. Dikwijls is het onmogelijk hen af te weren of zelfs maar te ontwijken.
Het geheim van deze slagen ligt onder andere in het trainen op de Makiwara die jullie slagen kracht geeft.
Dit artikel heeft tot doel uit te leggen hoe de Makiwara kan gemaakt en geïnstalleerd worden
Relaxatie in de Karate
Door Jean-Maurice Huard
In het begin van zijn verblijf in België legde Meester Kamigaito de nadruk op de stijfheid die de meesten van ons vertoonden. Dit was vooral bij mij het geval. Gedurende maanden heb ik gezocht naar een middel om dit probleem op te lossen, zonder volledig te begrijpen wat de Meester bedoelde. Dat ergerde me want ik was één van de ouderen van de groep en ik dacht er reeds veel van te kennen. Er schoten me enkele passages te binnen van het boek van Eugen Herrigel waarin zijn meester Kyudo ironisch was over zijn standbeeld stijfheid. Ik heb toen begrepen dat het probleem niet zo eenvoudig was als ik had gedacht en dat ik het belang ervan had onderschat…
De liggende houding
Uit het boek “Guide pratique du Training Autogène”-méthode Shultz door Dr. Gisela Eberlein – Retz Uitgever